W niektórych parafiach w ten sposób kończy się Liturgia Wigilii Paschalnej. W innych – jak u nas – rozpoczynamy nią poranek Niedzieli Zmartwychwstania. W procesji rezurekcyjnej z radością ogłaszamy światu, że Chrystus jest zwycięzcą śmierci i Panem życia!

„O jak niepojęta jest miłość Boga, żeby wykupić niewolnika dał nam swego Syna” – to pierwsze słowa homilii wygłoszonej przez ks. Wojciecha Koryto  w czasie liturgii Wielkiej Soboty. Ta najważniejsza w całym roku Liturgia pełna jest bogactwa treści i symboli.

Wielka Sobota jest tym dniem w roku kiedy kapłani mogą zobaczyć większość swoich parafian. Dodać trzeba – szkoda, że tak rzadko! Tym, którzy tylko „od wielkiego dzwonu” przekraczają próg świątyni kapłani przypominali, że tego dnia nie jest najistotniejsze poświęcenie pokarmów, ale Chrystus złożony do grobu.

Udający się do naszego kościoła w wielkosobotnie przedpołudnie parafianie, którzy chcieli poświęcić swoje pokarmy mijali na placu kościelnym charakterystyczny kolorowy stolik. To tradycyjny, obecny już od wielu lat w naszej parafii świąteczny kiermasz.

To pytanie usłyszeliśmy w czasie homilii z ust celebrującego liturgię Wielkiego Piątku – ks. Jana Rogowskiego. Tego wieczoru wsłuchując się w śpiew Męki Pańskiej i adorując Krzyż wpatrywaliśmy się z wdzięcznością w naszego Boga, który z miłości do nas umierał, abyśmy my mogli żyć.

Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczęliśmy obchody Triduum Paschalnego. Uroczystą liturgię sprawowali wszyscy kapłani pracujący w naszej parafii wraz z diakonem. Tego dnia w sposób szczególny dziękowaliśmy Bogu za ustanowienie sakramentów kapłaństwa oraz Eucharystii.

Homilia z Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego wygłoszona przez ks. Stefana Wyporskiego na Mszy św. rezurekcyjnej o godz. 6.00

1. Obchodzimy dziś największą uroczystość naszej wiary. To od niej bierze początek i znajduje swoje dopełnienie nasza wiara. Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest centrum roku liturgicznego, jego punktem kulminacyjnym, źródłem i szczytem tego, co celebrujemy w ciągu całego roku. Niech ta myśl szczególnie nam towarzyszy, gdy będziemy się spotykać w gronie rodzinnym czy wśród przyjaciół.

Homilia z dn. 19 kwietnia 2014 wygłoszona przez ks. Wojciecha Koryto w Wielką Sobotę