Parafia św. Joachima na sosnowieckim Zagórzu na przełomie lat 70-tych i 80-tych liczyła ze względu na budujące się osiedla pracowników Huty Katowice około 50 tysięcy mieszkańców. Biskup częstochowski Stefan Bareła planował podział tej parafii na mniejsze tak, aby duszpasterze mieli lepszy dostęp do wiernych, a wierni do kościoła.
Władze komunistyczne nie wydawały jednak zgód na budowę nowych kościołów na terenie Sosnowca i nie tylko. Strajki i zalegalizowanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w 1980 roku doprowadziły do wydawania zgód na budowy kościołów oraz realne szanse na podział tej gigantycznej parafii. Formalne powstanie samodzielnej parafii odbywało się w trzech etapach, co można obserwować w zachowanej dokumentacji parafialnej parafii św. Floriana w Sosnowcu.
Na początku 1981 roku zostało powołane do życia „Duszpasterstwo Osiedli PPR i Wasilewskiej w Sosnowcu”. Twór ten, na czele którego stanął wtedy jeszcze wikariusz parafii św. Joachima ks. Tadeusz Kamiński, nie miało osobowości prawnej, aż do czasu zorganizowania swojej siedziby, która znajdowała by się na którymś z osiedli. Wszystkie starania: o działkę pod budowę nowego kościoła i inne potrzebne do budowy materiały ks. Tadeusz Kamiński sygnował przez parafię św. Joachima.
We wrześniu powołany został do istnienia Komitet Budowy Kościoła złożony z mieszkańców osiedli PPR i Wasilewskiej. Oprócz starań o przyznanie działki pod budowę i potrzebnych materiałów podjęto starania o wynajęcie baraku znajdującego się na Osiedlu Wasilewskiej, należącego do Białostockiego Kombinatu Budowlanego.
Prezydent Miasta Sosnowca Edward Włodarczyk 29 września 1981 roku zezwolił na kupno baraku na cele katechetyczne. 5 listopada barak wynajęto, a ks. Tadeusz Kamiński urządził w nim swoje mieszkanie, tymczasową kaplicę oraz 3 sale katechetyczne. Kiedy Duszpasterstwo miało swoją siedzibę, biskup Stefan Bareła w lutym 1982 roku wystąpił do władz Województwa Katowickiego z prośbą o zatwierdzenie parafii, co wiązało się z nadaniem jej osobowości prawnej. Jednak władze komunistyczne wydały decyzję odmowną.
We wspomnienie św. Floriana męczennika, 4 maja 1982 roku, biskup częstochowski w baraku, przy którym mieszkał już ks. Tadeusz Kamiński erygował kaplicę publiczną, której patronował opiekun hutników i strażaków. Następnie, dekretem z dnia 26 maja 1982 roku, powołał do życia wikariat terenowy św. Floriana, a jego siedzibą był budynek przy ówczesnej ulicy Pekin 2/1.
Odrębnym zadaniem było gromadzenie potrzebnych materiałów budowlanych oraz ziemi i gruzu do równania placu pod budowę kościoła. Teren, na którym miał zostać wybudowany nowy kościół miał powierzchnię 1.6 hektara. Tylko jego północno-wschodnia część mogła służyć pod budowę. Teren był częściowo podmokły i służył jako wysypisko śmieci budowlanych przy budowie osiedli15.
Pozwolenie na budowę sali katechetycznych, a przyszłościowo pod kościół i plebanię, zostało wydane już 9 listopada 1981 roku16. Nie można było jednak przystąpić od razu do budowy. Nie było planu budynków oraz wszystkich pozwoleń. Teren wysypiska, na którym miał stanąć kościół musiał zostać przygotowany. Stąd przez około 2 lata porządkowano teren, nawożono gruz oraz ziemię, by teren osuszyć, uporządkować i doprowadzić do niego media.
Prace przygotowawcze placu pod budowę świątyni i innych budynków kościelnych zwieńczyła uroczystość poświęcenia placu budowy. W niedzielę 26 września 1982 roku przyjechał do wikariatu terenowego świętego Floriana w Sosnowcu biskup częstochowski Stefan Bareła. Poświęcił on plac pod budowę oraz obejrzał tymczasową kaplicę i mieszkania księży.
Finalizacją procesu powstawania parafii był dekret biskupa Stefana Bareły wydany kilka dni po jego wizycie w Sosnowcu, 29 września 1982 roku, w którym erygował parafię świętego Floriana męczennika. Dekret wchodził w życie z dniem 1 listopada. Dokument precyzował granice parafii, siedzibę, którą tymczasowo miała być kaplica w baraku, do czasu „wybudowania nowego pięknego kościoła”. 19 listopada nastąpiło przeniesienie własności gruntów pod budowę kościoła na parafię św. Floriana.
Na wiosnę, w kwietniu 1983 roku rozpoczęto budowę kościoła. Przez cały rok 1983 trwały prace przy dostosowywaniu wysypiska śmieci – przekazanego w wieczyste użytkowanie przez miasto – pod budowę kościoła. Urząd Miejski w Sosnowcu opóźniał jednak wydanie zgody na rozpoczęcie budowy. Zgoda została wydana w maju 1983 roku. Rozpoczęto prace przy około 5 metrowych wykopach tak, by stworzyć „poduszkę piaskową” pod ławy fundamentowe kościoła.
W roku 1984 rozpoczyna się budowa plebanii i sali katechetycznych. Prace trwają bardzo intensywnie, a zostają przerwane z powodu zimy w listopadzie. Kościół posiada już podziemie i mury na wysokość 3,2 m. Budynek katechetyczny jest w stanie surowym, częściowo przykryty dachem, wykonano pierwszy poziom murów plebanii i rozpoczęto wylewanie fundamentów wikariatu29. Opóźnione prace związane z plebanią były wynikiem najpóźniej wydanych zgód na budowę, a także formalnościami związanymi z rozszerzeniem pierwotnego planu budowy kościoła i kompleksu katechetycznego.
Już 19 kwietnia 1983 roku ks. Tadeusz Kamiński wystąpił do Kurii Diecezjalnej w Częstochowie o przydział do pracy duszpasterskiej drugiego wikariusza. Prośba ukazuje jak wielkie potrzeby miała licząca dopiero jeden rok parafia, której był proboszczem: „parafia liczy 12.000 wiernych, w każdą niedzielę odprawia się 6 mszy świętych, katechizuje się około 2.000 dzieci i młodzieży, ponadto buduje się kościół, pawilon katechetyczny i plebanię31”. Prośba została uwzględniona dopiero przy zmianach kapłańskich we wrześniu 1984 roku. Do pracy duszpasterskiej w parafii zostają przysłani, w miejsce ks. Jarosława Koczura, księża Zbigniew Kluba jako wikariusz i Witold Grzyb jako rezydent. Sytuacja z katechezą oraz z jak się wydaje zażegnanymi brakami personalnymi komplikuje się po Wielkanocy 1985 roku. Z parafii odchodzi wtedy ks. Witold Grzyb. Katechezę przejmuje po nim ks. Tadeusz Kamiński. Następuje intensywny okres pierwszej Komunii świętej, do której przystępuje 396 dzieci.
W 1985 roku nowy biskup częstochowski Stanisław Nowak, wybrany w miejsce zmarłego biskupa Stefana Bareły, dokonuje w niedzielę 4 czerwca wmurowania kamienia węgielnego pod budowę kościoła. Kamień węgielny święci Jan Paweł II podczas drugiej pielgrzymki do Polski 19 czerwca 1983 roku w Częstochowie. Biskup odprawia także Mszę w murach nowego kościoła.
Efektem intensywnych prac budowlanych przez cały 1986 i 1987 rok było wydarzenie poświęcenia oddanego do użytku kompleksu katechetycznego. Uczniowie rozpoczęli w nim naukę religii już 1 września 1987 roku.
Lata 1988-1990 były bardzo trudne dla parafii i kraju. Ksiądz Tadeusz Kamiński mimo podejmowanych prób ratowania parafialnego budżetu nie jest w stanie wyjść z długów przy szalejącej inflacji. Oddaje opuszczony przez parafię barak do dyspozycji Braci Szkolnych, za co otrzymuje 1.500.000 zł oraz po wielu staraniach dostaje pieniądze ze „szkód górniczych” w kwocie 12.285.143 zł. Pieniądze te nie są w stanie poryć wszystkich długów parafii. Galopującą inflację dobrze ukazują kwoty za 2 tony blachy cynkowej potrzebnej na pokrycie dachu kościoła. Cena przy zakupie w marcu 1989 roku wyniosła 5.000.000 zł, by w połowie 1990 roku wynieść 20.000.000 zł.
Parafia zdołała oddać zaciągnięte i wciąż rosnące długi dopiero z początkiem 1991 roku. Do problemów ekonomicznych dołączają również te ideologiczne kończącego się w Polsce systemu komunistycznego i ostatnich trudności, jakich doświadcza Kościół. W roku 1989 ks. Tadeusz pisze w kronice parafialnej: „Władze państwowe utrudniają budowę. Od trzech lat nie można załatwić sprzętu, betonu, trudno o materiały. Władze bezpieczeństwa też «roztaczają swoją pieczę», tak bardzo chcą pomagać w budowie kościoła. Całą pomoc widzę w opiece Serca Jezusa i Matki Bożej Nieustającej Pomocy i świętego Floriana naszego patrona. Jest dzisiaj 23 lutego, gdy piszę te słowa”. Prace budowlane ciągle trwały, pokrywano powoli dach blachą, a 19 listopada 1989 roku odprawiono pierwszą Mszę w zadaszonym i bardzo prowizorycznie wyposażonym górnym kościele.
25 marca 1992 roku Bullą Totus Tuus Poloniae Populus Ojciec Święty Jan Paweł II zreorganizował struktury administracyjne Kościoła w Polsce. Sosnowiec stał się miastem biskupim i siedzibą Diecezji Sosnowieckiej. Budowa kościoła trwała nadal. Po zadaszeniu i przykryciu dachu blachą cynkową rozpoczęły się prace we wnętrzu kościoła. W październiku 1991 roku na dachu wieży umieszczono Krzyż. Następnie przez cały rok 1992 oraz 1993 trwały prace przy wykładaniu sufitu w kościele boazerią oraz tynkowanie ścian i obmurowywanie betonowych wsporników dachu cegłą klinkierową.
W 1993 roku ogrodzono teren kościoła dekoracyjnym płotem z podmurówką. Następnie ks. Tadeusz Kamiński przystąpił do sporządzenia planów posadzki w kościele wraz z ogrzewaniem podłogowym, co wymagało wykonania planów, które pochłonęły prawie całe oszczędności parafii. Ogrzewanie i posadzkę wykonano w 1995 roku. Kolejnym etapem było przygotowanie projektu ołtarza głównego. Na zewnątrz budynku kościoła rozpoczęto prace przy wykładaniu kostki brukowej. Na Boże Narodzenie 1996 roku ołtarz był już gotowy.
Jednym z najważniejszych dni w życiu parafii był dzień poświęcenia wybudowanej świątyni. Kościół parafii św. Floriana poświęcił 4 maja 1997 roku pierwszy biskup sosnowiecki Adam Śmigielski SDB. Konsekracja nie zakończyła prac przy upiększaniu kościoła i jego otoczenia. W latach 1997-1999 staraniem ks. Tadeusza Kamińskiego wykonano do kościoła nowe ławki oraz kostkę brukową wokół budynku. W 1998 roku ufundowano ważący 700 kilogramów, dzwon „Florian”, który poświęcił biskup Adam Śmigielski SDB.
Rok 1999 był szczególnym w historii Diecezji Sosnowieckiej oraz parafii św. Floriana. Na miesiąc czerwiec została zaplanowana wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II w Sosnowcu. Na miejsce spotkania wyznaczono plac na Osiedlu Gwiezdna. Przed spotkaniem z pielgrzymami 14 czerwca 1999 roku Ojciec Święty przejeżdżał przez teren parafii św. Floriana.
Kolejne lata to czas pracy tak duszpasterskiej, jak i upiększającej kościół oraz plac kościelny. Pod koniec roku 1999 przeprowadzono w parafii Misje święte oraz ustawiono pamiątkowy Krzyż, który miał upamiętniać jubileusz roku 2000. W 2001 roku wykonano w kościele ołtarze boczne Matki Bożej i Serca Jezusowego. Zainstalowano nowe nagłośnienie w oraz wykonano posadzkę w zakrystii. Odnowiono figurę św. Floriana przed kościołem. Następnie ufundowano płaskorzeźby Drogi Krzyżowej, nowe konfesjonały w miejsce tymczasowych. Doposażano kościół w nowe ornaty, kandelabry, krzyż procesyjny, klęczniki, obrazy. 18 listopada 2007 roku parafia obchodziła swój srebrny jubileusz – 25 lecie istnienia. Na pamiątkę tego wydarzenia na placu kościelnym wykonano grotę z figurą Matki Bożej, którą poświecił jako wotum biskup Adam Śmigielski.
W 2008 roku dokonano aranżacji ołtarza głównego, wykonano polichromie przedstawiające patrona parafii św. Floriana i scenę Przemienienia Pańskiego. W 2009 roku ufundowano i poświęcono nowe ograny.
Decyzją Ojca Świętego Benedykta XVI, 12 czerwca 2008 ks. Tadeusz Kamiński został odznaczony godnością prałata. Dekret papieski odebrał z rąk biskupa Adama Śmigielskiego SDB62. Niedługo później biskup Adam przegrał walkę z chorobą nowotworową, a nowym biskupem w Sosnowcu został ks. Grzegorz Kaszak.
W 2010 roku odnowione zostały Misje święte w parafii św. Floriana. W roku 2012 odbyło się bardzo ważne w historii Diecezji Sosnowieckiej wydarzenie, jakim była peregrynacja obrazu Miłosierdzia Bożego i relikwii św. Jana Pawła II.
Z dniem 1 lipca 2012 roku rozpoczyna się nowy rozdział w życiu ks. prałata Tadeusza Kamińskiego. Po osiągnięciu wieku 75 lat i złożeniu rezygnacji zgodnie z procedurą przewidzianą przez prawo kanoniczne, zostaje przeniesiony na zasłużoną emeryturę. Nowym proboszczem parafii zostaje ks. Stefan Wyporski.
W latach 2012-2015 rok dokonuje on modernizacji plebanii, budynków katechetycznych. Założone zostają nowe ogrzewanie, remont przechodzi kuchnia oraz wnętrze plebanii i budynków kościelnych.
W 2018 roku przeprowadzona zostaje modernizacja i wygospodarowanie dwóch sal - jednej w podziemiach kościoła, drugiej w salkach katechetycznych przeznaczonej do działalności duszpasterskiej.
W 2020 roku mają miejsce dwa bardzo bolesne wydarzenia. 30 maja umiera, mieszkający w domu emerytów ks. Tadeusz Kamiński. 30 października po długiej chorobie umiera w sosnowieckim hospicjum ks. Stefan Wyporski, dotychczasowy proboszcz. Pierwszy z nich zostaje pochowany w Starokrzepicach, drugi w Żarkach.
Z dniem 16 października trzecim proboszczem parafii zostaje mianowany ks. Andrzej Mróz, dotychczasowy proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Tąpkowicach.
W wakacje 2021 zostaje przeprowadzona wymiana dachu kościoła wraz z jego ociepleniem.
Od października 2021 roku rozpoczęto obchody 40-lecia parafii. Zainaugurowała je wystawa poświęcona historii parafii. Organizowano koncerty, nabożeństwa ku czci św. Floriana. Główne obchody poprzedziły Misje święte. 4 maja odpust ku czci św. Floriana został połączony z peregrynacją Krzyża świętego oraz relikwii św. Jana Pawła II z okazji 30-lecia Diecezji Sosnowieckiej.
21 czerwca 2023 roku wybuchł pożar, który strawił dach kościoła i spowodował ogromne straty w jego wnętrzu. Funkcjonowanie wspólnoty parafialnej od tego czasu odbywa się w budynku katechetycznym. W największej sali została zorganizowana kaplica, w której sprawowana jest Eucharystia. Cały czas trwają prace przy odbudowie świątyni.