Wszyscy pracujący w naszej parafii kapłani sprawowali wielkoczwartkową Mszę Wieczerzy Pańskiej rozpoczynającą obchody Triduum Paschalnego. Ze względu na ograniczenia w kościele towarzyszyła im dużo mniejsza niż zazwyczaj grupa parafian. Część uczestników zgromadziła się na placu kościelnym.

W homilii (całość do odsłuchania) ksiądz Proboszcz zwracał uwagę na liczne grono osób nie przystępujących do Komunii świętej mimo obecności na Mszach świętych. Podkreślał, że w taki dzień jak Wielki Czwartek warto zrobić sobie eucharystyczny rachunek sumienia tzn. zapytać siebie o swój stosunek do Eucharystycznego Chleba, który ofiaruje nam Chrystus. Podążając za tą myślą warto też, aby każdy z nas, którzy często, a może nawet codziennie karmimy się Eucharystią, zadał sobie pytanie o to czy docenia wartość tego daru. Czy moja wiara w realną obecność Chrystusa w Eucharystii jest większa niż w ubiegły Wielki Czwartek? Czy jest we mnie większa wdzięczność za to, że mogę przyjmować Komunię świętą? Czy ten pokarm mi nie spowszedniał?

Rok temu wszystkim nam wydawało się, że to pierwsze i ostatnie „takie” Święta – z ograniczeniami i zakazami. Minął rok i widzimy jak niewiele się zmieniło. To wszystko, co dzieje się wokół nas powinno nam uzmysławiać, że nie mamy władzy nad tym światem. To, że dziś w Polsce mamy kościoły można powiedzieć na „wyciągnięcie ręki” nie jest oczywistością, która nigdy się nie zmieni. Bo i cóż z tego, że będą one stały, jeśli nie będzie w nich kapłanów. A coraz mniej tych, którzy nie boją się odpowiadać na Boże wezwanie. Dlatego wszystkim kapłanom, którzy sprawują dla nas sakramenty bądźmy wdzięczni. Nie ten jeden raz w roku, ale na co dzień, bo to za ich pośrednictwem otrzymujemy dary najcenniejsze.

Wielki Czwartek to nie tylko Wieczernik. To Ogród Oliwny i początek okrutnej męki Chrystusa. Tak często w kościele słyszymy zwrot – „męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa”. Może te słowa już tak nam znane nie przenikają do naszego serca. Teraz jest czas, aby wsłuchać się w nie na nowo. Niech one staną się treścią naszej modlitwy i czuwania przy Bogu w tych najważniejszych chwilach roku liturgicznego.

foto: Ewa Klimczyk

Dodaj komentarz