Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa kojarzy się nam tradycyjnie z procesją ulicami naszych osiedli. Nie jest jednak dobrze kiedy ta tradycja przysłania nam prawdziwy sens tego co świętujemy.
W homiliach głoszonych tego dnia w naszym kościele kapłani zwracali uwagę na to, abyśmy uświadomili sobie jak wielkim darem jest Eucharystia, w której Chrystus jest realnie obecny pośród nas. Te wszystkie wyjątkowe rzeczy, które mają miejsce tego dnia, w tym także dekoracje naszego kościoła i naszych mieszkań nie mają wypływać jedynie z potrzeby kontynuowania zwyczajów, ale z pragnienia serc, które chcą okazać wdzięczność i miłość Chrystusowi za to, że w tak prosty i niezwykły zarazem sposób przychodzi On do ludzkich serc jako Pokarm na życie wieczne. Jak usłyszeliśmy w sekwencji śpiewanej przed Ewangelią, dla jednych Komunia święta będzie drogą do nieba, ale tych, którzy przyjmować ją będą niegodnie doprowadzić może do wiecznego potępienia. Warto w tym czasie kiedy przeżywać będziemy oktawę uroczystości Bożego Ciała zadawać sobie pytanie o swój własny stosunek do Eucharystii - zarówno do przygotowania do niej, jej przyjmowania, a także dziękczynienia za nią.
Nie sposób w tym roku nie zwrócić uwagi na pięciometrową dekorację z kwiatów i liści, która znajdowała się na posadzce naszego kościoła. Jej przygotowanie to owoc trudu księży Marcina i Adama, który na jej wykonanie poświęcili kilka nocnych godzin. Serdecznie dziękujemy za ubogacenie nią nas samych, ale przede wszystkim za uwielbienie w ten piękny sposób Chrystusa Eucharystycznego.
Chwal Syjonie Zbawiciela,
Chwal hymnami wśród wesela
Wodza i Pasterza rzesz!
Ile zdołasz sław Go śmiało,
Bo przewyższa wszystko chwałą,
Co wyśpiewać pieśnią chcesz!
Chwały przedmiot nad podziwy,
Chleb żyjących, pokarm żywy,
Dzisiaj się przedkłada nam.
Za wieczerzy świętym stołem
Pan go łamiąc z braćmi społem,
Iście dał Dwunastu sam.
Z pełnej piersi niech brzmią pienia,
Wdzięcznym hołdem uwielbienia
Sławmy gromko Króla chwał!
Uroczysty dzień się święci,
Co przekazać ma pamięci,
Jak się stół ten prawem stał.
W uczcie tej nowego pana,
Pascha nowym prawem dana
Fazy dawne kończy już.
Przeszłość stara - nowa era,
Cień rozprasza prawda szczera,
Pierzcha noc przed blaskiem zórz.
Co uczynił przy wieczerzy,
Chrystus wskazał, że należy
Spełniać dla pamięci nań.
Pouczeni tą ustawą,
Chleb i wino na bezkrwawą
Odkupienia święcim dań.
Dogmat dan jest do wierzenia,
Że się w Ciało chleb przemienia,
Wino zaś w Najświętszą Krew.
Gdzie zmysł darmo dojść się stara,
Serca żywa krzepi wiara
Porządkowi rzeczy wbrew.
Pod odmiennych szat figurą,
W znakach różnych, nie naturą,
Kryje się tajemnic dziw.
Ciało strawą, Krew napojem,
Cały jednak z Bóstwem swoim
W obu znakach Chrystus żyw.
Przez biorących nie łamany,
Nie pokruszon, bez odmiany,
Cały jest w tej uczcie bran.
Bierze jeden, tysiąc bierze,
Ten, jak tamci, w równej mierze,
Wzięty zaś nie ginie Pan.
Biorą dobrzy i grzesznicy,
Lecz się losów przyjrz różnicy:
Życie tu, zagłada tam.
Złym śmierć niesie, dobrym życie:
Patrz, jak w skutkach rozmaicie
Czyn ujawnia się ten sam.
Kiedy łamie się osłona,
Niech cię wiary głos przekona
że to kryje okruszyna,
Cząstka co i całość wprzód.
Rzecz się sama nie rozrywa:
Znaku łamią się ogniwa,
Przez co stan i postać żywa
Znaczonego nie zna szkód.
Oto chleb Aniołów błogi,
Dan wędrowcom pośród drogi,
Synów chleb prawdziwy mnogi,
rzucać go nie można psom.
Figur głoszą go osłony:
Izaak na stos wiedziony,
Jagniąt Paschy krwawe zgony,
Manna ojcom dana w dom.
Dusz pasterzu, prawy Chlebie,
Dobry Jezu, prosim Ciebie,
Ty nas paś i broń w potrzebie,
Ty nam dobra okaż w niebie,
Kędy jest żyjących raj.
Moc Twa, Panie, wszystko zdoła:
Ty nas karmisz z Twego stoła,
Tam gdzie uczta trwa wesoła,
W gronie niebian nasze czoła
Na Twe łono skłonić daj. Amen.
foto: Piotr Zimnal
Komentarze